DOMENICO BISIO: L'ALTRA POESIA

 LA VESPA

 La poesia è basata sull'interscambio dei termini VESPA intesa come insetto e VESPA intesa come motorscooter creata dalla ditta Piaggio. 

 

Uno, due, tre, quattro...

In quarta la vespa è tutta accelerata.   

Essa ronza da matto

quando ha la testa abbassata.

          Su tulipano si posa

          la vespa vogliosa.

          Ritta sul cavalletto

          il sedile è come un letto.

 

Dal pian vola alla montagna

per la gran voglia di andare.

Tagliar le curve è una cuccagna

e volendo si può anche scalare.

          Su giglio si posa

          la vespa vogliosa.

          Nascosta nel boschetto...

          amor mio sia benedetto.

 

Se un pericolo è tosto presente,

essa non è mai spaventata

e col suo pungiglion si difende.

Persino la frenata è controllata.

          Su gladiolo si posa

          la vespa vogliosa.

          Salterina cavalletta

          a tanto amor si diletta.

 

Insieme ad essa passano le ore

sfiorando fossi e giardini.

Sul sedile posteriore

ci porti anche i bambini.

          Su margherita si posa

          la vespa vogliosa.

          Tanto per fare orgetta

          sale anche l'amichetta.

 

A far da amante di fiore in fiore

inizia sin dalla mattina.

Anche la vespa ha un cuore

e il suo motore va a benzina.

          Su spino si posa

          la vespa vogliosa.

          Giù, sotto il cavalletto

         far l'amore è un poco stretto.

 

(Variante alla strofa precedente stabilito che la vespa non va a benzina)

 

Gode di ottimi privilegi:

Solo chi vespa mangia la mela.

Ma possiede anche dei pregi:

consuma poco e va a miscela.

          Su fiore si posa

          la vespa vogliosa.

          - Ma è fior di finocchio!

          Va beh! Chiudi un occhio.

 

La vespa ha tanti parenti:

bombi, api, calabroni,

dalla natura fatti pungenti.

Per comprarla ci voglion milioni.

 

(Finale moralistico purtroppo triste)

 

La vespa vogliosa

sul mio sedile si posa.

Scendi immediatamente, che il posto è mio:

quando sono in vespa la mela la mangio io!

 

 

 

L'EDICASSIEUO 

 I buoni insegnamenti di una volta, valgono ancora oggi? 

 

An fäl nèinta, sta ferm, sta compóst,      

schersa mëja cor mëgni ch'l'è da vilën,

an sra corriera lässa ai vègi 'r póst,

rispèta l'amsé ch'l'è ansiën.

Os disa nèinta: - Bruta tèra!

Ai siori t'igh devi dì: -Buongiorno.

'T devi lés anmà dra róba bèla,

tra vëja iss giornäli pórno.

'T gäi j'esämi da chi a doi màisi,

piantla lëi co's baleuo.

An mangia nèint dij ciàisi

pruma d'andä a na rionieuo.

Si bai sedere l'è scricc ans ir vocaboläri,

l'è na paróla che 't devi nèinta dì

e manca 't devi ciamäl tafanäri.

Ciämli de retro, da mèsaneucc a mesdì.

Ij sódi i costo, an sgärglij nèinta,

se tó märi at pärla, stäla a santì bai.

Ra lòina 't pói mëja pretendla,

se 't veui na róba ciämla pir piasai.

Isti i seuo j'afäri dònca

che mè päri o m'ha monstrà:

che con trai ässi os fa na cònca

e che ij vègi i n'heuo mäi sbaglià.

Ac cardavi? Con tuta sa bèla edicassieuo

quandi ch'a seuo an gir a fäss dlònca ra figura dir belineuo.

 

 

PIÄSSA VÈGIA E PIÄSSA NEUVA

Una volta le burle tra compaesani erano all'ordine del giorno. Questa nasce sugli scalini che dall'abitazione del sig. Gino Borsano (detto Sghirbé dal nome dialettale del rigogolo giallo, passeraceo migratore) davano sulla Piazza Vecchia. Qui si sedevano d'estate le persone anziane, le quali, godendosi il fresco della sera, non perdevano occasione per prendersi in giro e spargere maldicenze sugli assenti. Nella foto l'attuale Piazza Vecchia: gli scalini erano al posto dello zoccolo marrone della casa di fronte a sinistra. 

 

 O stava in bacëch dra Piässa Vègia                                                                           

satà an si scarigni do Sghirbé,

quandi ch'o pässa jeui fëj d'orëgia

che an Piässa Neuva o gh'ava o só sapé.

 

- Mëi a seuo sóp da doi socrogni,

ma tëi  't  gh'häj  i péi ch'i coro fórt,

an fa nèint 'mè j'otar locardogni

ch'i steuo tut o di ant l'órt :

 

sota 'r pònt dir Biä,

il dzavo za i vègi pruma che mëi

o-gh'è in tesór da piä,

se t'il treuvi, ti t'il teni tëi.

 

A santì parëgg, quël dra Piässa Neuva

zu da ra creusia o cora fin ar Biä,

ma na coja l'è tut quël ch'o treuva,

ätri che in tesór da piä!

 

Antant ir bacëch dra Piässa Vègia

bèla lòngh an si scarigni l'ariava

e mansonanda quël fëi d'orëgia

a quëi chi pasavo o la quintava:

 

- Avgavi mach'l'è?

L'importansa a va zu fórt,

ma a vena su a pé!

 

 

 

 

IJ BALENGHI DIR BALEUO 

Le partite di calcio tra Piazza Vecchia e Piazza Nuova, più che incontri, erano scontri tra duellanti ove i calci al pallone si davano soltanto involontariamente quando si sbagliava a centrare le caviglie dell'avversario, pardon... del nemico!  

 

Quëj che tuta l'està

pir sa partëja j'avo bragià,

a ra sàira iss treuvo, ij firbaciogni,

sèinsa ómi da fä geuo, nè grämi nè bogni. .

 

A fanda ra sólita scena

da ra nóstra squädra juej o vena

a sircä pir piasai in gioador

da mët an camp e da fä cor.

 

Ma quëj ch'i gieuo par ir morieuo

sota ra mietitrebbia iss treuo

pitóst che alväss ra mäja

e stä ansèma a quëla canäja.

 

Anveci 'd fä 'mè ir marzóch

ch'o brägia an piässa sota San Róch,

a scartanda ij pì socrugni

i doavi fä ra lista dij pì bogni.

 

Nojätri a-gh soma tuci,

quaja 'd gieuo o-gh n'è a mugi,

dar mesäri ar portnè

da ra pòncia a quëj da dré.

 

Ant ir camp ra solita stória:

ra Piässa Vègia a crëja vitória,

e quëla vóta assëj

la Piässa Neuva a l'ha pià an to stopëi.       

 

 

 

RA CA NEUVA

Quando decisi di ristrutturare la stalla ed il fienile per ricavarne lo studio ed una stanza adibita al fai da te tutti i soloni del paese non mancarono di esprimere la propria opinione durante i lavori. Nella foto la mia casa vista dal rivone in pieno inverno.  

 

Quandi ch'am fava ra neuva ca

tuci i spoavo ra só opinieuo:

't doavi fäla da chëj, 't doavi fäla da là...

l'è lärga, l'è strëcia, tróp avsëj ao riveuo.

 

Mëi a prigava anmà o Signor

che, par bruta ch'a fussa,

om 't nissa ir gambi an salut

par cur a sarä l'uss a tuta quëla spussa.

 

Pirchè a n'an podava própi pù

't santì ij consigli da chi,

con ir mor täe quäl ar cu

o fava mostra 'd neucc e om ciulava da o di. 

               

 

 

IN MÄ SÌ DOSS 

Chi vuole abbindolare, spesso rimane abbindolato. È quanto capitato ad bacecco che voleva provarci con una ragazza tanto innocente... da saperne più di lui.

  

 Ina vóta o disa in bacëch a jeuina:

- A cognëss in mä, in mä sì doss

che s'o t'agnissa o fussa ra tó forteuina,

ot smiaràissa amé fin ir vëi brusch.

 

Vén, e äba nèinta sogissieuo,

ch'a t'il fäss cognëss própi bai,

ti t'éi càuda e mëi a boi 'mè 'n termosifeuo

tuci ij só segreti 't devi savai.

 

- Ma 'sa maratëja sa ch'l'è ch'a fussa,

'sa  ch'ot vena, tant da ciamä o dotor,

a domanda ra mòta chiriosa,

e le o rispònda: - Amor!

 

I seuo dij dolori dossi che an confrònt

o suscri assëj o gh'ha 'r gust 'd gnente,

on gh'è ansugni afäri ar mònd

ch'ot fässa drobì ra boca "voluttuosamente".

 

Pù 't crëij e pù at tén an brässa,

pù t'it lamenti e pù at stägh a tacà,

't gnirräi scajenta 'mè ra bräsa

ma o sarà bel 'mè andä a cavà.

 

'T pói piäla da 'd' feura ó an ca,

ant o lécc, ant ij rivogni...

e nèint na vóta anmà

'mè o rosäss e j'orgiogni.

 

Ot manca 'r fià se t'i-gh pensi,

ot gira ra testa, ot trëma ra mën,

pì bel ancora l'è perd i sensi

bèla croäja ansuma dir fëgn.

 

- Mi cär óm - a disa ra mäta

- 't m'haj convecia, a t'il digh mëi,

a-gh scomët ra me saväta

ch'l'è bel fäl ant ir grën assëj.

 

- Finalment a soma a póst,

o pèinsa 'r bacëch tut anfuarà,

- a l'heu fäcia propi aróst

sèinsa fum e odor 'd barzà.

 

- Se própi a dév éss sincera

ir mä che 't disi tëi l'è l'istess

ch'om fa trem ra dancera

ansèma a quël fieu ch'a cognëss.

 

'T säi quël bel fanciót

ch'o vena dlònch an piässa:

o m'ha tacà ra maratëja ar cassinót

e da doi ägni pù am pässa.

 

Ansi, a sèint ch'o riva l'ora

che ra frév a cmèinsa a 'gnì,

l'è méj ch'a väga, dònca anlora,

che stassàira assëj om fässa uarì.

 

 

 

RA POLITICA 

Come al solito gli allocchi cadono nei tranelli del politico di turno. Anche a Fresonara.  

  

Se 'r politich o fàissa veramèint

 tut quël ch'l'ava amprumus

 pruma dj'elessiòuni,

 a fusmo tuci, a pèins,

 richi 'mè siori, pòrca malora,

 e sèinsa preocopassiòuni.

 

 Ma passà 'r gran momèint,

 i perdo tuci ra mimória, d'in assidèint.

 E própi jeui diss quèintabäli chëj

 l'amprumus trai tóchi 'd ghigni dj pì bèi

 a tuci quëj ch'j avàisso ra lista rot

 e fäcc an su só nóm ra cross dir vot.

  

Pó' capì: i coro tuci ij marzóchi,

 se jeui l'è loch, j'ätri i seuo furbi 'mè j'óchi!

 Anveci 'd ròmp ra lista, i gh'àisso s-ciapà ra testa...

 ma oss sa za: ina ribóta a fa pì bèla ra festa.

 

 Dì ch'l'ha vèincc l'è na róba sicura bai,

 ma che ar póst dj trai ghigni ch'l'àissa duvù,

 l'ha portà trai èti 'd presciutto cru...

 l'è na róba ch'a fa andrissä ij cavai.

 

 - Perché fate quella faccia?

 Non siete mai contenti, mannaggia la mannaggia!

 Non ciavevo promesso tre pezzi di ghino?

 E il prosciutto che cos'è? E questo è del più fino.

 

 O Signor, i diso, o scancela ij pcäi,

 e fin ch'o pó o fa nèint pagä ir dässi,

 ma chica vóta o s'anrabëja davai e 't vigräi

 ra fëi chi farreuo ij politici 'd tut ar rässi.

 

 

RA VOS DIR GHÉI

 

Farsi consigòliare da un amico, non sempre porta buoni risultati. Specialmente se l'amico pensa più a se stesso che a noi.

 

In ficiao, ch'o gh'ava ir ghëi ant o stäbi,

o decida 'd massäli ina bèla giornä:

"mes a lé e mes ar patreuo 'd Caviriä"

l'era ra lëgg, ma on orava nèinta stäghi.

 

- Ot smàili giust - co' n'amis oss lamèinta -

ch'a deva dägh-ni mes a lé

ch'l'è za gräss 'mè in porsé

quandi che mëi a mangg anmà polèinta?

 

- Mässa 'r ghëi apèina ch'o fa breuj-

ogh rofian-na l'amis 'd sirvela fèina -

e peuj scòndli ans ra cassèina

alià a ra träv ch'ol vëga anzeuj.

 

Ra matèina dóp, ant ir pais bonora

metti a criä che 'r ghëi it l'heuo robà;

ma fa bai ra pärt do disgrassià

se 't veui che ra gèint a cora.

 

Apèina scur ir ficiao o mässa 'r ghëi e ol scònda,

ma ant o lécc o s'era manch anco'  cruà

che l'amis ir ghëi o gh'ava za ciolà:

dä dij consigli l'è própi vai ch'o renda.

 

- I m'heuo robà 'r ghëi, i m'heuo robà 'r ghëi -

o crëja a coranda ant ir pais.

- Im l'heuo  pià davàira - o disa a l'amis

che con ra pansa pèina o stava za pì méi.

 

- Bräv, bräv, 't smaij própi jeui fregà,

l'è 'csëj che 't devi bragiä;

fa ra medesima scena cor patreuo 'd Caviriä,

't vigräi che lé assëj ot cardarrà.

 

- At digh che 'r ghëi im l'heuo pià davàira,

vén a vëgh se t'i-gh  crëdi nèinta.

- Su, an fa nèinta ansèma a mëj tuta sa fèinta,

ch'a seuo mëj che ra comedia a t'heu mostrà sàira.

 

A l'av capëja tuta ra facèinda?

L'è inutil spiegä ra poisëja

a chi pruma che tëj o l'ha capëja:

se t'ei póch furb, continua a mangiä polèinta.

 

 

 

APÈINA CHE O SIGNOR

 

È risaputo che il Signore, appena ebbe finito di creare il mondo, venne a Fresonara ad ascoltare il parere dei bacecchi sul suo operato. Ma non tutto stava funzionando alla perfezione...

 

Apèina che o Signor ir mònd l'ha fäcc,

a iermo su par zu anvera a mägg,

os sèta ans o scägn an odiensa

par santì ra gèint 'd Fërsnèra sa ch'a n'an pèinsa.

 

In rich par prum os presèinta:

- A veuj tut! - o rispònda sèinsa reverensa

ao Signor ch'o gh'ava domandà

'sa ch'l'orava par stä simpó pù solevà.

- 'T veuj tut? E tut 't gh'avräi, gavoceuo,

che par fä ij sódi o-gh veu ir mor beuo.

 

Dóp an pó ir prev o riva:

- A veuj tut - con na fäcia da piva

o domanda. - Tut ao rich a gh'heu za däcc,

om dispiäsa, fät corägg.

- E passièinsa!

- 'T veuj ra passièinsa?

Ch'at saja concessa con orgèinsa. 

Ra passièinsa da spiciä

ra limósna da raporä.

 

Manch anco' finì che l'assessor dra giònta

dadnën o Signor o gh'ha ra richiesta prònta:

- A veuj tut!

- Ao rich a gl'heu za däcc.

- Passièinsa!

- Ir piasai ar prev a gh'heu za fäcc.

- Ó diäo!

- Do diäo t'éj contèint?

A t'il dägh ant in momèint.

In diäo d'in sindich dapartut antrifà,

ch'o gh'agnissa in asidèint a chi ch'lè ch'o l'ha votà.

 

D'in negossiant l'è peuj ra vóta:

- A veuj tut ant ina bóta!

- Tut ao rich a gh'heu za däcc.

- E passièinsa!

- Ar prev ir piazai a gh'heu za fäcc.

- Ó diäo!

- O diäo o gh'l'ha za ra giònta.

- Ma l'è ina trufa!

- Ra trufa? A gh'l'heo bèla prònta:

trufa frësca e simpó d'ambrój

par rubä ans ir pàis dir pën e dij faseui.

 

Os n'era apèina andäcc

che 'n particolär, co' ir mor da cornägg,

ao Signor os presèinta.

- A veuj tut, s'on s'ofèinda nèinta.

- Tut ao rich a l'heu za däcc.

 

- E passièinsa!

- 'R gajófi pèini ar prev  a gh'heu za fäcc.

- Ó diäo!

- O-gh'è za ra giònta ch'a pianza.

- Ma l'è na trufa!

- Ar negossiant a gh'l'heu mussa an sra baransa.

- E anlora ch'a saja ma ch'o veu o Signor.

- 'T veuj ra rassegnassieuo? At 't la dägh sèinsa cor:

ra rassegnassieuo 'd lamantäti

cor ficiao dir fëgn, cor mornä dir grën.  

 

Anvèra a ra sàira a riva ina dóna

con dij barbisi 'mè in rät da fógna.

- A veuj tut.

- 'D tut ao rich a gh'heu ampì ra borsa.

- Passièinsa.

- Ir prev o l'ha piäja 'd corsa.

- Ó diäo!

- O-gh' l'ha za ra giònta, mi cära.

- Ma l'è na trufa!

- O negossiant o gh' l'ha an sa tära.

- Ch'a saja dònca cmè che o Signor o veu.

- Ra rassegnassieuo ij particoläri i la sbardelo ch'o taró.

- E assidènt d'in óm, anlora...

- L'è lé che 't veuj, me bèla siora?

Prònti, ch'ot saja concèss

pir fä dij fieuj e 'n pó 'd sbojess.

 

E csëj o rich o gh'avu tut,

ir prev dra passièinsa l'osofrut,

ra giònta o diäo ch'o fa ra pastëta,

o negossiant doi sódi 'd uadägn an sra cassëta,

 ir particolär ra rassegnassieuo da sbardlä

e ra dóna in óm da fä filä.

 

 

 O TORNEO L'È FINÌ

 Il torneo dei quattro rioni si è concluso e il rione vincitore si appresta ad addobbare le vie per il grande banchetto pubblico. 

 

 O torneo l’è finì

 e ra musica a va an sir bäl,

 ch’ ch’l’ha pers l’è za sparì,

 chi ch’l’ha vencc o pronta ‘r cär.

  

Tuci adess i feuo a gära

a tacä dij manifesti,

ant ra set su da na scära, 

an disset a dì dij resti.

  

- Lëja ra córda, anvida ra vida - 

‘ma su fussa na masnä; 

- Slëja ra córda, smóla ra vida - 

l’è drocäja ra canä.

 

E da sota ina cagnèra mista,

 o crëja fin ir gät spuss,

o ciäpa ra scóssa l’elettricista

ch’l’ha tocà ij fji dra lus.

 

E l’è anmà l’inissi apèina,

che ‘r pì bel o vena quandi

ir pì furb, ‘d dirvela fèina,

sota sfórs… o s-cianca ‘r moandi. 

 

- Quel boggio è da stupò - 

an italiën ir cäp o disa, 

propi quandi che na masnä 

a casanghi andrèinta a s-cianca ra camisa. 

 

E ra comedia a continua peuj 

ch’o-gh n’è mil chi feuo dij sëgni,

 e l’è manch ancò tant breuj

che za tuci i bäjo ij chëgni. 

 

Ir momèint oss fa ‘mportant: 

l’è rivà ‘r prum dra lista, 

tasoma o nóm, che antant 

o só amsté l’è fä ‘r pompista… 

 

Anmà lé o la sa lònga 

pirchè, o disa, l’è stäcc an gir,

e cmè Marlon Brando, dònca, 

o slärga ij beugi anco’ ‘r bitir.

  

- Fin a là a gh’ riv nèinta - 

- Pëja ra scära, quëla pì lònga! - 

Ma’ ch’l’è andäcia an vil digh manca, 

propi vàira che a Fërsnèra 

i peujo o scägn e ‘s sèto an tèra.

  

Confisieuo e gran casót,

o vora fin in sgiafoteuo, 

favli dì dar fieu ‘d Bisót 

‘ma ch’l’è andäcia an quël rieuo.

  

- ‘Ma ch’l’è andäcia… ‘ma ch’l’è andäcia…

‘ma ch’l’è andäcia mëi a vil digh,

l’è ra stória d’ina cossecia,

ma ra colpa l’è dir pich!

 

L’è pir piantä ‘n tassel 

ch’i gh’heuo picà mèsora, 

fin a che, an sir pì bel 

j' heuo bogià ra fognadora, 

e par colpa d’in cojeuo 

tut o gius ant o rieuo. 

 

Toca adess ar pì sforgnà: 

l’era manch anco’ rivà 

che ra testa i gh heuo s-ciapà: 

co ‘r bäli an mën sèinsa uardä… 

a-gh’è chencia a späli l’ätra canä.

 

Fra canäj e fógni roti

manch ir polma oss pó pì meuv,

i stavo alvanda za dij copi 

che adess o täca a pieuv. 

 

Pieuvli èua, pieuvli vëi, 

i s’ancioco ‘mè na pita, 

l’asséssor, a l’heu vust mëj, 

o cantava fin l’Aida.

 

Rëja e canta, bäla e crëja, 

tuci an pé an sra careja 

cióco ‘r mëgni a quëla siora 

che a balanda a smaja ch’a boja. 

 

A täca a ra tàura in bel gät 

ch’o lapava ina polpëta, 

a santinta da sota odor ‘d firmägg 

a ra siora o gh fa sgambëta.

 

Delinquent d'in gät fascista,

própi quandi ch'l'era an pista,

che con quël cu e con quël pécc

ina strage a pó socéd.

 

Ognideuj o mangia e o bava,

chicadeuj ra cinghia o smóla,

ir pì angord, le ch'ol sava,

o s'è portà da ca ra pära.

 

A l'improvisa in colp 'd caneuo:

sèinsa lampi o turli o treu?

L'è puntandzi ra midäja

che na pansa l'è s-ciopäja:

l'è ra pansa dir capitën

che dra squädra l'è 'r pì sën.

 

E 'r colp l'è tanto fórt

che davàira o cambia o temp,

ir campan-ni i sòuno a mórt,

in diluvio ant in moment.

 

Lampi, trogni e peuj saëti,

na gragneura gróssa csëj,

o tura 'r ventri sèint a l'ora

oss capissa pù in belëi.

 

I cäso an tèra 'mè 'r firmëji

tuta quëla bèla gèint,

ant ra fógna i seuo sparii

ch'om agnissa in assidèint.

 

Ch'om agnissa in assidèint

s'an seu nèinta ra fëj che j'heu fäcc:

ant ra piässa on gh'è pù gnénte

o-gh'è armäs anmà 'r cornägg.

 

E l'è le ch'o m'ha quintà

issa stória própi vàira

ch'l'è socessa quëla sàira,

e che ij resti 'd quëla gèint

tuci ij campi j'heuo quatà,

m'avanda ra pel 'd sirpent

dra gramëgna a nässa anmà.

 

E o m'ha dicc tancc ätri afäri

che a quintäi a vena lònga,

l'è za l'ora dl'orinäri

méj posä l'orëgia, dònca.

 

Ir motiv pirchè a vl'heu dicia

l'è nèint pir fäv savai

l'odor ch'os sèinta d'äria fricia,

pirchè ista za la sai.

 

L'è anmà pir fäv savai

ir motiv che a Fërsnèra

póca gèint cativa tèra,

e quëj póchi che anco' ch'i-gh seuo

j'heuo schivà o lamp e o treuo.

 

 

 

  IR BRÄJI ZU DAR CU

 

Uno strano tipo si presenta in cortile. La faccia non promette nulla di buono... 

 

 

 

Ina vóta oss presenta an ca maja

jeuj che o diäo o sa anvanda ch'o stäga,

ir bräji  j'ero franch massissaja

e ra mächina ina gran baräca.

 

A calanda o s'è alvà j'ogiäi,

 l'ha uardà o riveuo ma ch'o fussa merda,

ina cinadura parëgg a l'ava vusta mäj,

tant ch'a j'heu pansà:- Stoma alerta!

 

Avsinandzi pien pianëi

a ra camisa o-gh mancava ij botogni;

za ch'om girava ir beléi

o m'è scapà l'eugg anvèra doj mogni...

 

- Cerco del fratello suo fratello -

o diza stramoanda ra dancera.

- Parlar urgente devo con quello!

Oss capiva che simpó loch o l'era.

 

- Bsógna vëgh sa s'antandoma:

s'l'è cor fradé 'd me fradé,

quäsi quäsi fin ch'a-gh soma,

pirchè l'è chëj dricc an pe.

 

Ma s'i j'orai ir fradé 'd só fradé,

pir voj l'è pés ch'éss marävi,

pirchè l'è vàira ch'a seuo chëj an pe,

ma 'ngheu própi quaja 'd parlävi.

 

- O perdinci perdibacco,

ma che casino è questo!

Io qui divento matto,

me ne vado al più presto!

 

Adess sì ch'i gh'haj raseu,

ch'j'eri móis am n'era acórt,

fai maneuvra ancon 's cardanseuo

e andavni ban bai fórt!

 

E vojätri? J'haj nèint capì chi ch'l'era?

L'era jeuj 'd quëj ch'i-gh penso lo...

ma se deuo reuoi i feuo na trabichera

lo i gh'heuo dlònca 'r bräji zu dar cu.